مشرق- اعزام‌هاي ورزشي، همواره با انتقادها و بحث‌هاي زيادي مواجه مي‌شود چراكه در اكثر اين اعزام‌ها، به بهانه‌هاي مالي، بسياري از نفراتي كه بايد كاروان را همراهي كنند غايب هستند و در مقابل نام نفراتي در ليست قرار دارد كه نه از اعضاي كادر فني، نه بازيكنان و گاه حتي نه مديريت فدراسيون هستند. افرادي كه همواره از آنها به عنوان دوستان و نزديكان مسئولان ياد مي‌شود كه پاي ثابت سفرهاي خارجي هستند. سفرهايي كه براي بازيكنان و مربيان حكم رقابت‌هاي كليدي را دارد اما براي همراهان بي‌نام و نشان، فال است و تماشا.
البته هميشه هم نفرات اضافه اين اعزام‌ها دوستان نزديك آقايان رئيس، روسا نيستند و در بسياري از موارد خود آنها نيز پاي ثابت اين سفرها هستند. هر چند كه حضور روسا و مسئولان فدراسيون در اين گونه سفرها هميشه بهانه خوبي به عنوان نظارت فرهنگي را به دنبال دارد. يعني در واقع اينطور بيان مي‌شود كه آقايان مسئول كه هيچ ارتباطي با كادر فني و سرپرستي تيم ندارند، تنها به دليل مراقبت از كاروان اعزامي است كه رنج سفر و دوري از وطن را به جان مي‌خرند نه محض گردش و تفريح اما با اتفاقات اخير به نظر مي‌رسد گروهي نيز بايد اعزام شوند تا مراقب رفتار و كردار همين آقايان مراقب باشند تا مبادا با حركتي اشتباه، ‌آبروي ورزش را خدشه‌دار كنند و وجهه آن را زير سؤال ببرند. به نظر مي‌رسد برخي رفت و آمدها و سفرهاي خارجي جز جنبه مراقبتي و تفريحي، براي برخي مسئولان فدراسيون‌ها جنبه تجارت نيز دارد.

لو رفتن بار اضافه رئيس يكي از فدراسيون‌هاي ورزشي در فرودگاه به هنگام بازگشت تيم اعزامي و احتمال قاچاق بودن محموله‌اي كه البته با نامه نگاري‌هايي آزاد شد، مسئله‌اي تأسف‌بار است براي ورزش كشور. آنهم وقتي مقصر اصلي اين اتفاق ناخوش‌آيند نه يك بازيكن جوان و كم‌تجربه كه ممكن است اشتباهش قابل پذيرش باشد ‌كه رئيس يك فدراسيون است. رئيسي كه حتماً از اين بابت تيم را همراهي مي‌كند كه نفرات اعزامي در كشوري غريبه، رفتاري نامناسب انجام ندهند و اشتباهي مرتكب نشوند كه براي وجهه ايران و ورزش آن زشت و نامتعارف باشد اما در بازگشت، به طور اتفاقي بار خود آقاي رئيس توقيف مي‌شود. به طوري كه براي آزاد كردن آن نياز به نامه‌نگاري‌هاي بلند بالاست و كار به جايي مي‌رسد كه جناب رئيس ترجيح مي‌دهد براي تلطيف اوضاع، اضافه بار خود را كه ممكن است نوعي قاچاق نيز محسوب شود، به عنوان سوغات فرنگ، ‌بين نفرات فدراسيون تقسيم كند تا شايد خود را مبرا كند و باعث شود آب‌ها از آسياب بيفتد.

هر چند رفتار دور از شان اين رئيس فدراسيون تاسف برانگيز است و وزارت ورزش را به صرافت آن انداخته تا اين مسئله را پيگيري كند. البته به نظر نمي‌رسد اين اتفاق براي نخستين بار باشد كه رخ مي‌دهد. به خصوص كه اگر پاي درد دل برخي بازيكنان بنشينيم، حتماً حرف‌هاي زيادي دارند از اضافه بار ديگران كه ناچار به حمل آن هستند و از ترس خط خوردن از تيم ملي، جرئت اعتراض نيز ندارند اما علني شدن اين حركت نامتعارف و رسانه‌اي شدن آن، چهره ورزش را خدشه‌دار كرده است و حال اين سؤال مطرح مي‌شود كه آيا در تمام اعزام‌هاي قبلي فدراسيون‌هاي مختلف كه گاه حتي نام مربي بازيكن نيز در اعزام‌هاي خارجي خط خورده بود به دليل اعزام نفراتي بوده است كه اين سفرها را به چشم سفرهاي تفريحي، تجاري نگاه مي‌كنند يا به راستي مسائل مالي مانع از همراهي تمامي اعضاي كادر فني شده بوده است؟

تأسف‌برانگيز‌تر از تخلفي كه چند روز قبل در بازگشت يكي از تيم‌هاي ورزشي از سفري برون مرزي رسانه‌اي شد، اين است كه گفته مي‌شود اين اتفاق مسئله جديدي نيست و يك اتفاق كاملاً جا افتاده در برخي فدراسيون‌هاست كه در هر سفر برون مرزي به صورت روتين، توسط برخي نفرات اعزامي كه هيچ ارتباطي به تيم اعزامي (از بازيكن گرفته تا مربي) ندارند و با اطلاع آقايان مسئول انجام مي‌شود. واقعيت تلخي كه نشان مي‌دهد همه اعزام‌هاي تيم‌هاي ورزشي براي مسئولان فدراسيون‌ها جنبه فني ندارد و برخي از آنها براي آقايان جنبه تفريح و تجارت دارد و نشانگر نظارت نكردن بر رفتار روساي فدراسيون‌هاست و شايد هم انتخاب‌هايي كه شايد، ‌بايد در اصلح بودن آن شك كرد! چرا كه از يك رئيس و مسئول انتظار مي‌رود بر رفتار زيردستان خود نظارت داشته باشد و مانع از بروز اشتباهات آنها شود؛ نه آنكه خود رفتاري را مرتكب شود كه باعث تاسف و شرمندگي باشد! شايد هم اصل ماجرا ايراد دارد و آقايان بايد در انتخاب روساي فدراسيون‌ها و مسئولان حساسيت بيشتري به خرج دهند و نفراتي را بر سركار بگذارند كه چنين اتفاقات ناشايستي را از آنها شاهد نباشيم!

* دنيا حيدري (تحلیلگر روزنامه جوان)